’s Avonds bij de koffie zeg ik; ”Ik kreeg vandaag een mail van die radiomaker uit Zwolle. Hij vroeg of ik te gast wilde zijn. Het is voor mij wel vroeg, de uitzending is tussen 10.00 uur en 12.00 uur.” Zei ik weifelend. “Dit moet je gewoon doen. We gaan samen, dan staan we samen vroeg op”, aldus John. Ik knik dankbaar.
Hij vraagt of ik een muzieklijstje wil maken, heb jij ideeën? Ik heb nog drie weken.” Uiteraard heb ik al wel wat liedjes in mijn hoofd. “Wanneer ga je nou ook alweer een weekendje weg, daar was iets in veranderd toch?” Ik moet bekennen dat ik dat niet scherp heb. Ik vraag Siri Whatsapp te openen en tik de zoekbalk aan. Vervolgens klik ik op de dicteerfunctie en spreek de naam van mijn vriendin in. De app geschiedenis opent zich. “Het is niet dit weekend, maar het weekend daarop. Van vrijdag eind van de middag tot zaterdag eind van de dag. Meer weet ik ook niet. Zij regelt lekker alles. Ik heb een volle week dus daar ben ik heel blij mee.”
Nog nooit gedaan
John en ik zijn geen vroege vogels, eerder nachtdieren. Als ik thuis werk begin ik tussen 12.00 uur en 13.00 uur en stop ik rond 19.00 uur, dan heeft John het avondeten klaar. Als mijn planning erom vraagt ga ik na het eten ook nog een paar uurtjes door. Ik had genoeg te doen. Toen ik de eerste blog van dit jaar voor op mijn website had geschreven, besloot ik deze ook in te gaan spreken. Ik heb met mijn verjaardag een microfoon gekregen van John. Dus waarom niet? Dat is een hele klus, maar nu ik er twee gedaan heb, moet ik toegeven dat ik het best leuk vind.
Gevoel en energie
Toen er weer een afwijzing voor financiering van de podcast kwam, beloofde ik aan mezelf om na te denken hoe ik dit anders kan gaan doen. Bij het inspreken van de blog wist ik het: ik maak een audiobericht van de geschreven flyers om mensen te interesseren. Zo gezegd, zo gedaan. Deze heb ik naar een nieuw fonds gestuurd. Binnen tien minuten had ik een reactie te pakken. Ik zucht, de ervaring heeft mij geleerd dat dit doorgaans geen goed teken is. Maar deze keer is anders!
Het fonds vraagt om contact op te nemen, wat ik natuurlijk heb gedaan. Er volgde een mooi gesprek. Na een jaar van afwijzingen lijk ik nu een fonds gevonden te hebben die onze boodschap én de toon waarmee we deze willen brengen begrijpt. Ik krijg het hartelijke verzoek om een aanvraag te doen. En dat door iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Stiekem dacht ik nog dat een audiobericht niet zou werken. Ik vind zelf dat mijn stem geen pareltje is. “Het gaat om het gevoel en de energie die je overbrengt, daarmee bereik je mensen”, zei een goede vriend van me. Laten we hopen dat hij gelijk heeft!
Beluister hier de gesproken versie van mijn blog:
