Moederdag. Ik heb niks met verplichte dagen. Toen onze dochter ook zei: “Mam, ik werk op Moederdag, dus we doen het een weekje later!’ schoot ik in de lach.
Prima! Er gebeurt ook heel veel. John is met meubels bezig die ervoor zorgen dat een zittende, aanstaande moeder haar kindje kan verzorgen. Samen met de media mannen in ons team zijn we na achttien jaar de site aan het vernieuwen, de huisstijl aan het opfrissen en eigen projecten aan het ontwikkelen. Ideeën die – soms – al jaren in mijn hoofd zitten, beginnen nu de vorm naar werkelijkheid te vinden.
Nieuwe kinderboekjes
De kinderboekjesbox is daar eentje van. Vijf boekjes waarin ik kinderen en hun naastte meeneem in hoe mijn lichaam werkt met alles wat daarbij hoort. Eind mei moet ik alle vijf de boekjes met beschreven illustraties klaar hebben. Dan is het de beurt aan de tekenaar, waarna John en ik in twee rondes de tekeningen wijzigen en goedkeuren.
Alles verkopen in de voorverkoop
De covers en de box ontwerpt John samen met de tekenaar, zij maken alles druk-klaar. Ik ben nu al bezig met de voorverkoop. Uit elk boekje hebben we van één bladzijde een ansichtkaart gemaakt, die mensen krijgen wanneer ze de kinderboekjesbox in de voorverkoop bestellen. Wat zou het mooi zijn als we al voldoende verkocht hebben als we eind augustus alles naar de drukker sturen om de box met de Kinderboekenweek in oktober klaar te hebben.
Niets is onmogelijk
Uitverkocht bij verschijning, mijmer ik. “Niets is onmogelijk“, zegt John droog vanachter zijn computer. “Jij houdt toch van uitdagingen. Voor een lezing draai jij je hand niet meer om.” “Het blijft altijd spannend. Er staat er komende week één op de planning voor driehonderd man, vind het fijn dat jij meegaat,” zeg ik. ”Voor waar je die dag daarvoor naartoe moet heb je een chauffeur toch?“ “Ja.“
Mijn spasticiteit
Sinds kort werk ik binnen een organisatie die mij gevraagd heeft hoe ze hun aanbod – nog – inclusiever kunnen maken. Van tekst in een folder tot cursus. Daarvoor heb ik verschillende overleggen, komende week in Deventer. Een vol weekje bedenk ik mij. “Sil houd je wel scherp” glimlacht John die naar de Duitse herder kijkt die naast mijn stoel ligt. Een hond van een jaar oud – die naar nu blijkt niets geleerd heeft en alles eng vindt. Daardoor tegen alles blaft, vooral als hij met mij buiten loopt. Ik heb al jaren geen last meer van mijn spasticiteit. Deze hond daagt mij weer uit. Bij elke blaf trekt mijn hele lijf samen. Aan mij de taak om dat weer onder controle te krijgen. Zonder het Sil te verwijten. “Ook dit gaat je lukken,” zegt John, terwijl hij mijn gedachte leest.
Alles loopt op rolletjes
Moeder, vrouw van, ondernemer en hondenopvoeder. Die verschillende rollen maakt mijn leven dynamisch. Als John dan zegt “Ga jij maar lekker terug naar bed, ik kom zo de brunch brengen.” Sil komt in de slaapkamer liggen. Is dat niet een geweldig (Moederdag) cadeau?!