Joy Moonen

Joy Moonen

meer blogs

Mijn plannen voor 2020 en een terugblik

deel dit blog

Met de laptop op schoot, de zoveelste film op de achtergrond. Met koekjes en drankje naast me schrijf ik tussen Kerst en de jaarwisseling dit blog. 2019 was het eerste jaar dat we niets ‘moesten’ met de feestdagen. Mijn gezinsgenoten slapen een mooi gat in de dag. Ik laat de honden plassen.

Ik druk op het knopje van het koffiezetapparaat, waarop deze zichzelf spoelt en even later heb ik een geweldige cappuccino. Ik geef mezelf de ruimte om deze met kleine slokjes in alle rust op te drinken. Als ik aan het werk ben gun ik mezelf hier minder ruimte voor. Mijn hoofd heeft geen lijstjes, geen klok, heerlijk! Ik kijk een film zonder nog even iets op mijn telefoon te doen. Ik ga in bad en kom er anderhalf uur later weer uit. We gourmetten en drinken wijn. Dat laatste doe ik ook alleen op dit soort dagen, als ik dan rozig word ben ik in ieder geval al thuis.

Lekker makkelijk

Ik kreeg een heerlijke oversized trui. Samen met mijn makkelijk zittende broek, een ideale combi. Geweldig voor deze dagen. Even lekker makkelijk. Ik vind het tof om moeite te doen om de knoopjes van een blouse dicht te doen. Tien minuten doen over één schoen, omdat mijn voet koud is waardoor hij alleen met veel geduld de schoen in gaat. Tuurlijk kan ik ook ruimere schoenen kopen. “Doe er dan gelijk een joggingpak bij, zo verwachten mensen hoe je er uitziet”, hoor ik mijn moeder zeggen. “Omdat je in een rolstoel zit”, zeg ik zachtjes, waarmee ik haar zin afmaak. Ondertussen ben ik blij dat ze mij dit geleerd heeft. Het makkelijke en moeilijke mag er allebei op de juiste momenten zijn. Het is oké, zei zelfs de koning.

Dromen

De derde dag ga ik dromen. Wat heb ik dit jaar gedaan en wat wil ik volgend jaar doen? Ik wilde twaalf lezingen geven. Check, dat is gelukt! Dat wil ik komend jaar weer en ik daag mezelf uit om er vier meer te doen. Ik wilde een langlopende opdracht, waarin ik met mensen samen aan inclusie kon werken. Check, bij Rozet is dit gelukt! Dat wil ik komend jaar weer en ik daag mezelf uit om weer zo’n mooie opdracht binnen te halen. Ik wilde – samen met mijn team – een eigen project realiseren. Check, dat is gelukt, in de vorm van vijf kinderboekjes. Daar gaan we volgend jaar mee door. Ik zou het geweldig vinden als we op basisscholen, in ziekenhuizen, in bibliotheken, in kinderwinkels – en waar we allemaal nog meer kunnen bedenken – de dialoog kunnen starten over ‘anders’ zijn. Door de papieren versie zoveel mogelijk te verkopen kunnen we andere versies gratis aanbieden. En een volgende reeks zit al in mijn vingers. Er zijn nog zoveel meer kinderen die een verhaal hebben waarmee ze een voorbeeld kunnen zijn. En ik daag mezelf uit om nog een eigen project te realiseren, waarvoor ik komend jaar de eerste stappen zal zetten. Goed bereid kost tijd en focus.

Ontmoeten

Als ik komend jaar net zoveel mooie mensen ontmoet als het afgelopen jaar, kijk ik daar nu al naar uit. En wat heb ik er veel ontmoet. Alle mensen die mij gevraagd hebben een lezing te geven. Ze vonden allemaal dat mijn verhaal, de mensen binnen hun organisatie iets te bieden had. Wat dat is, dat kan voor iedereen verschillend zijn. Het blijft mooi wanneer mensen geraakt zijn door mijn verhaal. In projecten – die allemaal met inclusie te maken hadden – heb ik in de samenwerking ook vele mensen ontmoet. We hebben onze verschillen gedeeld en in een gezamenlijke visie bij elkaar gebracht. Het kan écht.

Johnny de Mol

Wie zou ik in het bijzonder willen ontmoeten? Johnny de Mol. Dan zou ik hem het volgende zeggen; Ik vind Down met Johny heel integer gemaakt. Toch wordt het door veel mensen met een hoog ‘ach wat lief’ gehalte bekeken. Ik hoor regelmatig: “Wat goed hè? Dat hij dat met die mensen doet.” Die mensen? We zijn allemaal mensen, dat ‘ach wat lief’ mag er wat mij betreft echt vanaf. Er zijn meer mensen die zich anders door het leven bewegen. Ja, mensen met een anderswerkend hoofd, mensen met een anderswerkend lijf, mensen die laaggeletterd zijn, mensen die geen huis hebben, mensen met een andere etnische achtergrond. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal mensen die ‘anders’ zijn dan de grote doorsnee groep Nederlanders. Niemand is perfect en dat hoeft ook niet.

Laat dat zien. Op dezelfde manier als je dat in Down met Johnny doet. Het zijn de ontmoetingen en de verhalen die het begin zijn van verandering.

Wie ga ik allemaal zien in 2020?

Gerelateerde berichten