Door een virus wat Corona heet worden we uitgedaagd om dingen anders te doen. We krijgen aanwijzingen om te zorgen dat er niet te veel mensen ziek worden, zodat ons zorgstelsel het aan blijft kunnen. Er blijven echter mensen die denken dat ze het wel even op hun eigen-wijze kunnen doen. Onze overheid geeft ons eigen verantwoordelijkheid en wij treden deze met heel grote voeten.
Waarom? Waarom doen we dingen vaak toch half? Voor mensen waarvoor iets heel belangrijk is, is dit alsof jezelf belangrijker vindt. Ofwel, de ander niet serieus neemt.
Social distancing
Blijf binnen, is één van de aanwijzingen. Daarom zijn de gebouwen dicht waar we in kleine tot grote getale werken. Dat doen we goed! Maar als we vervolgens met z’n allen in een speeltuin, een park of een tuincentrum gaan zitten, slaan we de plank volledig mis. We hebben geen landelijke vakantie! Er gaat een virus rond, waar we nog geen vaccinatie voor hebben. Dat betekent dat er mensen doodgaan. Oud, maar ook jong. Je mag zelf dan wel een sterke gezondheid hebben, je kent vast mensen in je directe omgeving die dat niet hebben. Volg voor hen de aanwijzingen volledig op, in plaats van half. Mochten je dierbaren dan heel erg ziek worden, dan heb jij bijgedragen aan het feit dat er een bed en een stel handen beschikbaar zijn om diegene te verzorgen. Er bereiken ons al berichten dat wanneer je in deze tijd een ongeluk krijgt, de hulp die je dan nodig hebt niet gegeven kan worden. Denk daaraan als je in een groepje buiten staat, omdat jij denkt dat het jou niet zal gebeuren. Geef het goede voorbeeld.
Denk aan anderen
Ga je boodschappen doen, zoals je dat altijd doet. Denk ook hierbij aan anderen. Er zijn al supermarkten waar je twee pakken melk mag afrekenen. Thuisbezorging wordt ook steeds moeilijker. Voor mensen met een anderswerkend lijf wordt dat een uitdaging, zeker als je alleen bent. (Dat ben ik gelukkig niet.) En nu we het daar toch over hebben, ook in de letterlijke communicatie voor mensen met een anderswerkend lijf kunnen we nog een slag maken. Ik zie heel veel video’s van burgemeesters voorbij komen waarin ze hun inwoners toespreken, heel goed! Toch zijn maar enkele video’s ondertiteld. Daardoor kunnen mensen met een gehoorbeperking de boodschap niet tot zich nemen. Ofwel, je sluit – onbewust – mensen uit. Ik vind het heel fijn dat de NPO bij belangrijke berichten een gebarentolk in beeld brengt op het kanaal waar we met z’n alle naar kijken. Dát is inclusie. Voor mij maakt het niet uit of er in een hoekje van de TV – of volledig in beeld – iemand staat te gebaren. Voor heel veel mensen die ik ken is dat het verschil waarop ze de informatie tegelijk met mij tot zich kunnen nemen. Vervolgens zie ik die fragmenten in andere programma’s voorbij komen, waarbij de gebarentolk buiten beeld wordt gelaten. Waarom worden deze fragmenten in andere programma’s herhaald, omdat we iedereen willen bereiken toch? Er zijn ook mensen met een gehoorbeperking die kijken ook naar dat andere programma’s, omdat ze dat ene moment gemist hebben. Dus blijf de gebarentolk gebruiken. Als je iets doet, doe het dan – helemaal – goed. Geef het goede voorbeeld én zorg voor een nieuw referentiekader.
Goede voorbeelden
Een kader wat in dit geval andere zenders kunnen gaan overnemen. Nee, het is niet alleen maar ‘ook fijn’ voor ‘die mensen’. Het zijn kijkers, die zorgen voor kijkcijfers. Jinek, Linda met al haar programma’s, Hart van Nederland en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu heb ik het over de communicatie in TV programma’s. Zullen we het dan ook eens hebben over de zichtbaarheid van mensen met een ‘anderswerkend lijf’ (mensen die een goedwerkend hoofd hebben, maar waarbij het lijf anders werkt). Die zou ook in Boulevard kunnen vertellen hoe BN’ers omgaan met de uitdagingen die het Coronavirus voor hun met zich meebrengt. Of als er een Nederlandse film wordt gemaakt, zou het zo fijn zijn als daar ook iemand inzit die écht een anderswerkend lijf heeft. Natuurlijk dient diegene goed te kunnen acteren. Er zijn mensen die dat kunnen en willen. Zo zorgen we voor een nieuw referentiekader. Zoals we dat ook ooit deden met vrouwen die mochten stemmen, mensen die een andere etnische achtergrond hebben. Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen, maar daar zijn we voor gaan staan. Nu weten jonge mensen vaak niet eens dat we dat hebben gedaan. Laten we dat in deze tijd ook doen; dingen doen voor een ander. Waar ons land letterlijk en figuurlijk beter van wordt. Wat men zich later niet meer realiseert dat we dat gedaan hebben, omdat het dan ‘normaal’ is.
Geef het goede voorbeeld!
